Hello Dubai: nice to meet you.

Afgelopen week was het dan zover: de allereerste kennismaking met ons nieuwe huis. Lichtelijk nerveus om de glimmende muren voor de eerste keer te zien was ik wel. Maar om maar gelijk antwoord te geven: het was eigenlijk wel gewoon mooi! Ik had het zelf nooit gekozen, maar op de één of andere manier waren zelfs de bruine keuken, bruine kozijnen en lichte tegelvloer helemaal niet zo fout. Je kunt je gewoon in Nederland niet voorstellen dat dit überhaupt nog bestaat, maar daar is het net zo normaal als een hoogglans witte greeploze keuken, witte strakgelakte kozijnen en een houten vloer. Dat materialistische is leuk, maar eigenlijk helemaal niet waar het om gaat als je gaat emigreren. Je moet je thuis voelen. Maar laat ik even bij het begin beginnen…

Het huis is gewoon prachtig. Punt. Ruim, licht, koel en helemaal nieuw. Wat dus ook inhoudt dat het “stoffig” is en aangezien ze in onze nieuwbouwwijk ook nog eens volop aan het bouwen zijn heeft ramen zemen weinig zin. Maar so what: het is één groot avontuur en het allerbelangrijkste was en is dat ik gewoon een goed gevoel had bij het huis. Een goede vibe, lekkere kriebels in mijn buik, ruim (heel ruim) en alles was nieuw. Een prachtig zwembad op 2 minuten fietsen, overal gigantische palmbomen en een eeuwig schijnend zonnetje. Buren uit alle delen van de wereld en allemaal expats die in hetzelfde schuitje zitten. Lucky me: voor ik aankwam heb ik 2 Nederlandse vrouwen ontmoet, die mij direct alle leuke dingen van Dubai lieten zien en die mijn duizenden vragen zonder gemor beantwoorde, mijn man hielpen een huis uit te zoeken (ja…. ik vind zo’n vrouwelijke vibe toch belangrijk) en ons het gevoel hebben gegeven dat wij ons hier heel thuis gaan voelen. Want ja: het was leuk, meer dan leuk zelfs, we hebben volop genoten afgelopen week. Ook van de kinderen die elkaar nog nooit ontmoet hadden en afscheid van elkaar namen als beste vrienden. Kris die met een big smile uit zijn nieuwe klas kwam lopen terwijl ik hem afgezet had met een brok in mijn keel (oké… ook een klein traantje, want ik vind het toch best wat voor zo’n klein ventje die nog geen engels spreekt). Dus dames, dank jullie wel voor jullie hulp en jullie enthousiasme: hierdoor krijg ik er steeds meer vertrouwen in dat wij het leuk gaan hebben in Dubai.

Alleen blijven er uiteraard toch nog wat dingen knagen: ik ga namelijk ook veel achterlaten. Mensen die in mijn hart zitten en die ik vreselijk ga missen. En ook al roep ik heel hard: ach joh… het is maar 6 uur vliegen. Het is toch anders….En terwijl ik dit typ krijg ik toch natte oogjes, want het komt steeds dichterbij. Zonder in details te treden: diegene die dit lezen weten dat het over hen gaat: ons huis staat altijd open en jullie zijn altijd welkom. Welkom om mee te delen in ons nieuwe leven in Dubai en te genieten van al het prachtigs wat Dubai te bieden heeft. Want echt: wat voelen wij ons bevoorrecht dat wij dit mee mogen maken. Nog een paar weken en dan begint ons avontuur definitief. We zijn er bijna klaar voor. Bijna….

Liefs, Angelique

Als je hier klikt kun je meer lezen over ons vertrek naar Dubai: #ShopaholiekgoesDubai